Vaak hoor je dat als iets misgaat in een vergadering, dat iemand niet politiek sensitief is:
“Zij schoffeerde de voorzitter.”
“Hij ging veel te kort door bocht.”
“Zij begreep niet dat daar geen draagvlak voor is.”
Tegelijkertijd heeft de term “politiek” niet altijd een positieve klank. Sommigen associëren het met list en bedrog en het spelen van spelletjes achter de rug van anderen. Is politieke sensitiviteit dan wel iets om na te streven? Ik zie politieke sensitiviteit als een neutraal begrip. Een moreel foute of goede uitkomst hangt af van het doel waar je het voor gebruikt en de wijze waarop het je het inzet. Het is in feite niet anders dan een keukenmes. Je kan het gebruiken bij de bereiding van heerlijke gerechten, maar ook voor gerechten die je niet lust. Als je er onvoorzichtig mee omgaat, kun je je er akelig aan snijden. In verkeerde handen en met foute bedoelingen kan het een dodelijk wapen zijn.
De vraag is dus in de eerste plaats, met welk doel iemand zijn politieke sensitiviteit inzet. Als je het doet om een onnodige ontslagronde er doorheen te jassen, is het misschien bedenkelijk. Als je het doet om steun te verkrijgen voor een goed opleidingsplan voor de afdeling, dan is het vast heel nobel. Het doel waarmee iets wordt gedaan, maakt dus uit. Politiek succesvol handelen hoeft niet hetzelfde te zijn als politiek het goede doen. Om politiek succesvol te kunnen handelen, is het wel van belang om je gereedschapskist op orde te hebben. Politieke sensitiviteit hoort daarin zeker thuis.